VIJF KINDEREN

Vijf kinderen is druk. Het is op twee manieren druk. Enerzijds is het zó druk dat alle kinderen tegelijk te horen zijn en anderzijds is het zó druk dat jij als ouder ze ook allemaal tegelijk wil verstaan. 

Het komt wel eens voor dat, net als een sterrenregen, of een maansverduistering, alle stemmetjes zich tegelijk tot mij richten. Ik heb twee oren en daartussen knettert het dan even.

De kinderen, hoewel ze kort op elkaar geboren zijn, hebben ook allemaal andere behoeften. Elk op hun niveau. Ik als ouder wordt geconfronteerd met een breed palet aan vraagstukken. Van "melk!" tot "hoe schrijf ik februari?"

De camper is een klankkast waarbij je zelfs gefluister als oorverdovend kunt ervaren. Stilte is schaars, maar krijgt daardoor wel de aandacht die het verdient.

Valt het u op dat ik bij deze blog die de naam 'vijf kinderen' draagt zomaar wat losse zinnen op papier zet? En zelfs nog vijf ook? Dat doen vijf kinderen met je.