KLAS OP ZOLDER

 

Wonder boven wonder kon ik onze website 'klasopzolder.nl' weer online zetten. Terwijl we aan het reizen waren ontving ik een e-mail dat de website zou worden geüpdate en toen ik daarna keek was deze niet meer toegankelijk. We baalden enorm, want dit was toch een enorm archief aan foto`s, video`s en leuke herinneringen aan een schooltijd op zolder. Een maand terug besloten we hulp in te roepen van een professionele webbouwer die de website tegen een kleine vergoeding weer tevoorschijn kon toveren. Vanavond, toen ik hem de inloggegevens wilde sturen, kreeg ik een ingeving. Een paar klikken en.. voila! De website is weer in de lucht! Meteen gedownload en backups gemaakt zodat wij en de kinderen af en toe heerlijk kunnen teruglezen. De website is tot vandaag overigens 45000 keer bezocht. Niet te bevatten; zo`n aantal.
 
Toen we het huis kochten in 2009 viel het op hoe groot de zolder was. We hadden geen kinderen en ons werd verteld dat we ook geen kinderen konden krijgen, dus werd het een logeerkamer, later een kantoor, weer later een extra woonkamer en zelfs een heuse muziekstudio met electrisch drumstel, conga-set, basgitaar en piano. In 2017 hebben we de knoop doorgehakt om thuisonderwijs te gaan geven. Isaac was toen drie jaar oud. Het begon allemaal met een schoolbord dat Agnes via Marktplaats vond in Bloemendaal. Het bord was nog puntgaaf, vier meter breed en loodzwaar. Het schoolbord zou € 50,- moeten kosten. Een schijntje. Maar toen Agnes het bord kwam ophalen, bleek een katrol stuk te zijn. Deze was van bakeliet. Er kwam een buurman helpen om het ding in de auto te krijgen. De verkoopster zei vervolgens dat Agnes het schoolbord gratis mocht meenemen. Het repareren van zo`n katrol zou een paar tientjes kosten. Zij was allang blij om van het schoolbord verlost te zijn.
 
We demonteerden het bord en sjouwden het in delen naar boven. We moesten de trapleuning verwijderen en toen paste het nét! Op 2cm nauwkeurig! Het bord werd opgehangen aan twee enorme bouten van 3cm breed en 10cm lang. We boorden in de muur en hadden het idee om bij de buurman door te breken.  Toen het ophangframe hing, klikten we het bord vast. Mijn zwager verving de katrol door er één van hardhout na te maken. Dat paste perfect en zo konden we het schoolbord van boven naar beneden schuiven. We kochten krijt, een reuze liniaal en zelfs een bordpasser.  Het begon een schoollokaal te worden.
 
Vanaf dat moment vond Agnes overal schoolspullen. Bij de kringloop, op Marktplaats, bij veilingen. Allemaal Montessori spul. Mooie creatieve materialen. We kochten schoolmeubilair en onze zolderkamer ging steeds meer lijken op een klaslokaal totdat het niet slechts meer leek, maar was! - Wat ben ik vaak naar zolder gelopen. Puur om te kijken. Om een laadje te openen. Om aan een bureau te zitten. Om op het schoolbord te schrijven. Wij vonden het er heerlijk en de kinderen ook. Al snel begon Agnes met Isaac en snel daarna ook Aaron aan een lesprogramma. Er was een PC, een beamer, een plafond-ventilator en een groot raam (van de dakkapel) De werkjes van de kinderen hingen voor de ramen en op het bord. Agnes maakte een thematafel met bijvoorbeeld dennenappels en kastanjes in de herfst. We bedachten een heel systeem van kwartaalthema`s, maandthema`s, weekthema`s. We verdronken in ideeën. Het was heerlijk!
 
We trouwden in 2009 en ons werd verteld door de witjassen dat we geen kinderen konden krijgen. Bijna zeven jaar baden we elke avond om vruchtbaarheid. Gedurende deze zeven jaar spraken we veel over onderwijs. Avonden lang deelden we ideeën terwijl we wandelden met de hond of rondliepen in ons huis. Agnes is juf en werkte in die tijd op verschillende scholen. We hadden een kamer over. Die noemden we vanaf het begin 'de kinderkamer'. Daar stonden witte kasten met speelgoed, kinderboeken, knuffels en een logeerbed. In 2014 werd dat werkelijk een kinderkamer. Toen was er eindelijk een kind die die kinderkamer mocht benutten. Onze Isaac! Agnes heeft van 2018 tot en met 2020 thuisonderwijs gegeven in ons klaslokaal. Dag in dag uit. In die gezellige en inspirerende ruimte.
 
In 2021 heb ik nog een geruime tijd thuisgewerkt. Het was voor mij geweldig om deels met m`n werk bezig te zijn en op de achtergrond de heerlijke klanken van mijn kinderen aan hun bureau, terwijl juf Agnes hen instrueerde, te horen. Een bijzondere troost in die krankzinnige tijd. Toen wij in 2022 de knoop doorhakten om ons huis te verkopen, begon het rouwen om ons klaslokaal. Van alle materiële dingen die we achter moesten laten, was dit wel het zwaarste. Nu is ons klaslokaal aanzienlijk kleiner, maar de praktijkruimte is aanzienlijk groter. De kinderen leren nét zo snel, dingen die we hen niet hadden kunnen leren in een ruimte van zes bij vier.  Ze hebben een enorme achtertuin! - Maar soms, heel soms, denken we terug aan het schoolbord, het voorleeshoekje op de overloop, de vensterbank vol creatieve werkjes. Het klaslokaal op zolder.  Het was een heerlijke tijd en wie weet, komt er ooit nog wel ergens een klaslokaal waar Agnes haar onderwijs voortzet. We waren destijds met niets begonnen. Een leeg huis zonder schoolbord, zonder leerlingen, maar met een gebed en een God die gebeden verhoort. Meer heeft een mens toch niet nodig?
 
 www.klasopzolder.nl