SOWBLOGS

   "Kom op Bella!" met hond loop ik de camper uit langs de promenade van Cervera del Maestre.  Links- en rechts van ons staan campers. Allemaal hebben ze de deuren, luiken, schotten, vensters, horren en isolatieschermen dicht. Door zeer kleine kiertjes zie ik bij allen het licht flikkeren.  Buiten is het pikdonker. Alleen aan de rand van de parkeerplaats staat een grote lantaarnpaal.  Tevens is de enorme ruïne bovenop de berg verlicht door middel van spots die op de bergwand zijn gemonteerd. Het dorp slaapt.   Tijdens het wandelen voel ik mijn trommelvliezen. Alsof je door een tunnel- of op grote hoogte rijdt. Er is een bepaalde druk. Het is hier niet persé erg hoog, dus het moet wat anders wezen. Ik loop langs een hek en weet- van de ochtendwandeling- dat er aan de andere kant van dat hek een diep dal licht. Een vergezicht waarbij je kilometers olijf- en amandelbomen ziet. Met daarachter een decor van bergen die achter elkaar een indrukwekkend reliëf vormen. Totdat de laatst

  We zijn neergestreken in Cambrils. Een heerlijke kustplaats vlakbij het o zo bekende Salou, in de regio Tarragona.  De eerste camperplaats is meteen een zeer avontuurlijke. We rijden over een steil landweggetje en moeten dan links af slaan. Met twijfel en tegenzin volgen we de navigatie. 800 meter over een onverharde weg naast een drooggevallen rivier. Moeten we dit écht doen- of rechtsomkeert maken? Tsja, we zeggen dat we het avontuur zoeken en terugrijden met aanhanger is sowieso geen optie.   We rijden stapvoets. Alles trilt en schudt. Links en rechts zien we grote cactussen. Een spanjaard op een crossbrommer passeert ons. Een grote stofwolk laat hij achter zich. De weg- voor zover je dit een weg kunt noemen- wordt smaller en splitst zich op. We houden rechts aan. De weg wordt smaller, maar de cactussen lijken groter te worden. Dan zien we een hek en we zijn er.  Ik stap uit, op zoek naar een voordeur. Die is nergens te bekennen.  Moeten we dit écht doen- of rechtsomkeert maken? T

  Aan een doorgaande weg, steil naar boven, zien we ineens een bordje dat leest; "aire de camping car". Agnes geeft een ruk aan het stuur en rijdt nét zo steil naar beneden een binnenplaats op. Er staan twee campers. Één is bijna kapot, de ander is bijna heel. We zetten onze camper met aanhanger dwars over drie parkeerplaatsen naast een uitgedroogde sloot. De binnenplaats lijkt nét geasfalteerd en ziet er keurig uit. De lucht is blauw. Aaron en ik gaan op onderzoek uit.   We vinden een toilettenblok. Aan één zijde drie urinoirs naast elkaar, aan de andere zijde één toiletpot. Da`s tevens de plaats waar we onze toiletcassette kunnen legen.  De toiletten zijn waarschijnlijk nét gepoetst aangezien het buiten nog wat vochtig was van de regen. Achterin de binnenplaats staan picknicktafels en een antiek fonteintje met kraan waar je gratis drinkwater kunt tappen. Ieder terrein onderwerp ik aan drie stadia van onderzoek. Eerst kijk ik in het rond, dan loop ik in het rond en vervolgen