SOWBLOGS

  Na het voorval met het natte gras bleven wij díe nacht veiligheidshalve op het grind staan. Wij veronderstelden dat wij, de volgende morgen, in het vierhonderd zielen tellend dorp hét gesprek van de dag zouden zijn.   Oudjaarsavond genaakte en wij hadden ruimschoots boodschappen gedaan om de komende drie dagen uit te zingen. We waren in de supermarkt naarstig op zoek geweest naar elke vorm van vuurwerk voor de kinderen. Sterretjes of.. wat dan ook. Helaas konden we niets vinden. Wat we wél aantroffen was een doos met een lichtkabel. We besloten, voor oudjaarsavond, de luifel uit te draaien en dan die lichtjes op te hangen. Dan had het tóch iets feestelijks.  Op oudjaarsdag had ik een onbestemd gevoel. We zouden er weliswaar een gezellige avond van maken, maar het was tóch vreemd; oudjaarsavond op een onbekende plaats, alleen. Óók daar voorzag de Heere in. De beheerder, nader te noemen; Jean Claude van onze camperplaats kwam aangelopen en zei iets in het frans. Zowel Agnes als ik keke

  Een parkeerterrein naast een apotheek. Nee, wat meer dan een apotheek; een heus gezondheids- centrum. En daar worden goede zaken gedaan. Het parkeerterrein was verlaten toen wij er zaterdag, laat in de middag, arriveerden. Nu, op maandagmorgen staat het helemaal vol. Ze staan zelfs naast de camper.  Alsof ze willen zeggen; "ik vind dat je hier niet mag staan, dus zet ik je klem" Is dit allemaal negatief gedacht?  Nou, we hadden in Alkmaar een soortgelijke situatie. Agnes moest snel naar de mondhygiëniste. Ze zette de camper eveneens op een leeg parkeerterrein. Toen ze terugkwam, waren haar tanden vrij van tandplak, maar 'plakten' er allerlei auto`s aan ons vast. Zelfs een touringcar ging vlak voor ons staan. We konden niet wegrijden. Ik wilde de buschauffeur vragen wanneer hij ongeveer (wij hebben geen haast) dacht weg te rijden. Maar nog voordat ik die vraag had gesteld, zei hij; "je het je kemper lekker neergezet, daar mag je helemaal niet staan

  We rijden langs onverlichte wegen. Steil omhoog, steil omlaag. Door het donker.  Opeens zie ik iets bekends en staan we voor onze camperplaats.  In het dorpje is het stil. Enkele lichtjes her en der.  Ik til het hek omhoog en Agnes rijdt de binnenplaats op.  Voor uw beeldvorming; de binnenplaats telt twee muren en twee hekken.  Het is nagenoeg vierkant. In het midden staat een kale boom.  Daaromheen een cirkel met gras. Nat gras.  Daaromheen een grindpad. Eveneens nat.  Daaromheen wederom nat gras.    Als Agnes ergens rijdt waar wij minder dan drie meter om de camper heen hebben,  stap ik even uit. Ik sta dan letterlijk aan de zijlijn.  Ik kijk, ik zwaai, ik roep, ik ren en geef mijn adviezen door. Zo ook hier.  We wilden vermijden dat Agnes de takken van de kale boom zou raken.  Dus nam ze de bocht vrij ruim. Ze reed aan de buitenrand van het pad.  Toen kwam er één wiel in het gras en toen was het klaar.  Geen grip meer. De banden draaiden dol in de drassige modder.  De camper stond

  Flinke rukwinden. De camper schut. Fris buiten. Warm binnen. Kinderen slapen. Wij wakker. Christoph borstvoeding.  Ik appelcider. Twee woorden.   We staan aan de rand van een écht frans plaatsje; Le Crotoy. Waarom dat een écht frans plaatsje is én hoe ik er bij kom dit als écht frans plaatsje te beschrijven, terwijl ik nog nooit eerder in Frankrijk ben geweest, vertel ik zó.   Toen we aan kwamen rijden, reed Agnes de camper direct de boulevard op. We keken om ons heen. Échte fransen keken ons ietwat vreemd aan. Toen zagen verderop een hele rij campers. Daar moesten we dus heen. Bij een camperlocatie staat niet dikwijls het huisnummer. We zijn dan genoodzaakt het midden van de weg te kiezen. Zo ook in België. Alleen, die weg daar was 10KM lang. Hier in Le Crotoy was het slechts een paar honderd meter. Dus onze standplaats vonden we snel.   - Leuk om te zien; een hele rij campers met de neuzen dezelfde kant op. Gericht op een geul met daarachter een klein haventje met aanlegsteigers. D

  Op dit moment is het 12 graden in de camper. De motor draait stationair en daarmee hebben we 500 Watt opbrengst. Hiermee laden we de camper-accu, de laptop-accu en de powerbank op. Stroom is een punt van aandacht, zeker op deze plaats. We hebben twee en een halve maand aan een doorgaande weg gestaan. Dán hier, dan daar maar altijd dezelfde weg.  Dat was een hele beproeving omdat we geen water, afvoer en elektra tot onze beschikking hadden. We konden niet wassen en strijken, we konden niet douchen en we moesten er steeds op letten dat de camper-accu niet tot een nulpunt zou dalen.   Gelukkig wonen onze ouders vlakbij en liepen we zestig keer met een 20 liter jerrycan heen en weer. We konden daar onze toiletcassette legen, douchen, wassen, koffie drinken en soms stroom tappen. Maar je gaat natuurlijk niet constant met een camper, in een woonwijk, voor een huis staan. We voelden de hete adem van buurtbewoners in onze nek. Gelukkig kwamen er geen klachten. Die wilden wij oo