SOWBLOGS

  Een blog van Aaron   we staan op een mooie camperplaats.    we moesten school doen.    dat was leuk .    een halve dag.   en daarna stikkers plakken.  de kippen lopen   om de camper heen we  vonden ze lieve  kippen maar ze kregen  soms wel een tik  ov nee  een trap      en elke dag kijk ik in      het  kippenhok  of daar  al eieren  liggen    en  ja daar lagen ze.      en een doosje  zoeken  7 snoepjes zaten  erin.      12 kippen en een haan die haan doet  niks   maar  die kippen      die maken mooie  eieren          maar we  hadden van de eigenaar  een doosje caakjes  er zaten 6%  caakjes  in   dat was lekker ! maar ook aardig. Vijf sterren krijgen ze & dat is nog maar net wat ze ...

  We staan nu op een groot grasveld met allerlei steentjes, stokjes, blaadjes en beestjes. Isaac en Aaron vermaken zich prima. Als we geen school zouden hebben, dan zouden ze de hele dag kunnen spelen. Van een afstandje observeer ik ze. "Kom Isaac, kijk een rups op een steen"  - Isaac legt de rups op een stuk hout, Aaron loopt er mee naar een andere camperaar en roept; "kijk een rups!"  Nog voordat de camperaar antwoord; "hè wat?" loopt hij alweer terug. De rups valt op de grond, er wordt een brug gebouwd voor de rups en plots kruipt hij weer over de steen. De kinderen lachen en gieren.   Dan lopen er óók nog twaalf kippen en een haan over dit terrein. Isaac en Aaron stonden `s ochtends op en liepen naar het hok. "ja, een ei!" ze brengen het naar de eigenaresse die in het Spaans antwoord. Ze ziet dat ze geen idee hebben wat ze zegt, dus lacht ze maar wat en zegt; "gracias!" - Isaac en Aaron rennen naar mij en zeggen; "papa, ze zei ...

  Stonden we in Cervera del Maestre nog op een plaats waar stilte geen uitzondering, maar regel was. Dat is nu wel anders. Stilte is hier duurder dan goud. Althans, vandaag.   Vandaag gaat de radio aan in de tuin naast onze camperplaats en in deze bergrijke omgeving slaan de radiodeuntjes als een tang op een varken. Muziek is ook niet meer wat het geweest is. Alles wat uit een écht instrument komt wordt heden ten dage door een digitale wals in een muziekstudio geperst en rondgedraaid totdat je een soort  suikerspin van klanken krijgt, wat zoet smaakt, maar in wezen niets is.  De eigenaar had de radio luid aan terwijl hij met koptelefoon op honderd meter afstand het gras aan het maaien was.  Wij snapten dit niet. Je neemt toch aan dat men muziek speelt dat past bij de schoonheid om je heen. Als je in Nederland op beton, blik en grijze kunststof kozijnen kijkt, dan snap je dat de mensen steenkoude, blikkerige, plastic deuntjes draaien. Maar hier, tegen een decor v...