TEVEEL WATER

 

`s nachts kwamen we aan op een camperplaats in het hartje van Andalusia.  Pikdonker. We vulden onze watertank en gingen slapen. De kraan stond naast onze camper. Wij beschouwen dat als luxe.

De volgende ochtend liep ik de camper uit, ik knipperde wat met m`n ogen en keek in het rond. Wat een bergen! Wat een schoonheid!

We begonnen de dag met koffie en dus vroeg ik Maartje het koffiereservoir te vullen. Dat lukte, maar de kraan gaf niet veel water meer. Hij drupte wat.

Toen ik de camperplaats beheerder aantrof vertelde ik hem dat de kraan geen water meer gaf. Ik dacht; misschien is er wat stuk. Hij zou er mee aan de slag gaan.

Later vertelde hij dat het water weer stroomde. Ik liep snel naar de badkamer waar een gratis wasmachine stond. We hadden behoorlijk wat was en waren dolblij dat eindelijk weggewerkt te hebben.

Na het eerste wasje, deden we een tweede. Toen waren we klaar. Agnes hing alle was aan de lijn en ik nam een warm bad.

`s middags deden we de kinderen in bad. Allemaal tegelijk. Ze spetterden en speelden en schreeuwden en wij dronken koffie op de drempel van de badkamer.

Opeens kwam de vrouw van de camperplaatsbeheerder aanlopen. Ze keek zeer gereserveerd. Ik probeerde te deduceren waarom. Waren de kinderen te luid? Nee, we staan hier alleen tussen de bergen. 

Spetterden ze teveel? Nou, dat ruimen we straks natuurlijk op. Staan we té ruim geparkeerd?  Mochten we geen was ophangen? Geen idee.

Ze kwam eerst voorzichtig naast ons staan en keek met één oog naar binnen. Toen vroeg ze; "hebben jullie vijf kinderen?"  Ik dacht; Ó, ze bedoelt dat we daar extra voor moeten betalen en zei ja.

Ze lachte voorzichtig en toen kwam het hoge woord er uit; "jullie hebben duizend liter water verbruikt"  - We keken elkaar aan. Mijn eerste gedachte was; "ja en?"  

Ze leek deze gedachte te raden want ze vervolgde; "..dit is Andalusia, weten jullie niet dat hier een droogte is?"  - 

Let op, Wij staan op een camperplaats voor zes campers met enkele wateraansluitingen, een badkamer met wastafel, wc, ligbad en wasmachine en nergens zijn bordjes dat er gewaarschuwt wordt voor (overmatig) waterverbruik.

Wij antwoorden dat wij slechts twee wasjes hadden gedraaid, één bad hadden genomen én dat de kinderen nu samen in één bad zaten en begrepen niet hoe wij maar liefst duizend liter hadden verbruikt.

"toch hebben jullie duizend liter verbruikt" We dachten; "ja, en?" We antwoorden; "oh"   Toen volgde er een pijnlijke stilte en toen herhaalde ik maar weer wat we die dag precies gedaan hadden, maar opperde daarbij `t idee dat er misschien een leiding lek was ofzo.

De dame vertrok en wij droogden de kinderen en gingen weer bij onze camper zitten voor een tweede bakkie, toen ze opnieuw met nors gezicht aan kwam lopen. Ze kwam er bij zitten en begon te spreken alsof we zojuist haar hond hadden aangereden en op de barbeque hadden gegooid..

"jullie hebben duizend liter verbruikt" "oh" "dat is nog nooit gebeurd" "oh" "wij kopen water in en vullen de tank per keer met duizend liter" "oh" "en die tank is nu leeg" "tsja" "wat kunnen we hier nu over afspreken?" - 

We verwonderden ons niet over duizend liter water, maar over de pijnlijke toon van het gesprek. Maar om haar niet tegen het zere been te stoten en uit liefde en respect deden we maar een poging om met een oplossing te komen..

"we zijn nu allemaal gewassen"  'behalve ik' dacht Agnes. "..dus morgen hoeven we geen water meer te gebruiken" - even was `t stil alsof ze met een dief sprak die vlak na een succesvolle overval plechtig beloofde voortaan niets meer te stelen.

"ja, want anders moeten we afspraken maken" - "nee, we zullen morgen niets meer gebruiken"  - Toen antwoordde ze; "nou, niets, je mag wel wát gebruiken..maar.." -

Toen ze terugliep zei ze nog dat er `s middags een frans gezin zou komen. Agnes en ik keken elkaar aan. We wisten dat, met een frans gezin  én onze drie kopjes koffie `s avonds de watertank opnieuw leeg zou zijn en dat wij er op aangekeken zouden worden. 

We rekenden een paar uur later af en vervolgden onze weg. We moesten driemaal de prijs betalen. Maar wellicht was dat omdat ze op laag water zaten.