AARON'S BLOG 2

Door Timon School Op Wielen
we zijn in zweden ik kan hier lekker spelen .
en ik hoef me niet te vervelen.
en als ik lekker speel.
is de trampoline mijn deel
 en ook soms ga ik fietsen op de fiets
dat vind ik leuker dan niets
en ik vind kastanjes en helikopturs
die gooi ik op de trampoline
en als ik dan spring
gaan ze omhoog en weer omlaag
terwijl ik zing met een koekje in mijn maag.
hee ik heb een idee jona en maartje springen julli mee?
en nu gaan wij naar school we moeten keer sommen
maken 1x4=4 2x4=8 mijn hersenen kraken
en nu moeten we brijen en haken.
daarna weer gauw naar buiten
 waar de vogels vluiten
met zeven kinderen rennen wij dan naar de hut
en alle regen vind ik vlut
dan moet ik weer naar huis
het word koud
dan eet ik ardappels met zout
doeg alle mensen
ik zal jullie kusjes wensen

aaron


Reacties

Minke zei…
Mooi geschreven
12 oktober 2023 om 05:30
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

STRIJD

Door Timon School Op Wielen
Successen worden altijd gedeeld, maar aan elk succes ligt een periode van diepe ellende, beproeving, sleur, eenzaamheid en zelfs wanhoop ten grondslag. Juist door die processen heb je mensen nodig, maar dan zijn ze er meestal niet. Welk mens is waardig genoeg om je mineur-humeur mee te delen? De meeste mensen willen slechts majeur in vierkwartsmaat. De lach is makkelijk delen, maar de tranen zijn voor de wangen. Het is beter te gaan in het huis van rouw dan te gaan in het huis des feest vreugde. Prediker 7:2  In deze momenten, waarin het hart wordt heen en weer geslingerd, leer ik Jezus kennen. Jezus, die als mens is verzocht zoals wij. Door momenten van beproeving word ik gelouterd en kennelijk is dat nodig. De mooiste antwoorden van de Heere zijn onbeantwoorde vragen. Het zijn antwoorden aan de ziel, niet aan het verstand. Antwoorden die ons aardse zekerheden doen loslaten. Als we een ballon, gevuld met onbeantwoorde 'waarom-vragen' ten hemel oplaten, is dat het mooiste offer
LEES MEER

KNAKWORSTEN

Door Timon School Op Wielen
We parkeren op een gratis camperplaats met uitzicht op de weilanden. Voor ons staat een man alleen in een hele kleine oude camper, achter ons staat een luxe camper met Duits kenteken. We zetten de stoelen buiten en nemen een kop koffie. Er zijn vier vakken van tien meter, maar op het bord staat dat er maar drie campers mogen staan. Wij staan legaal, da`s prettig. Als ik de recensies lees van deze camperplaats zegt iedereen; "mooie plaats, maar flauw van die vierde plaats." `s middags komt er een bestelbus aanrijden. Er komt een vrouw uit. Ze loopt over het terrein en leest de borden. Dan loopt ze op ons af. "Kan ik hier ergens drinkwater krijgen of m`n toiletcassette legen?"  "Nee, helaas" antwoorden wij. Isaac en Aaron zijn druk aan het fietsen. Ze hebben een parcours bedacht waarbij ze vanaf de weg, langs de campers, over een voetgangers- bruggetje fietsen. Ze groeten de dame. Zij groet terug. Even later loopt ze weg. Ze gaat boodschappen doen. Maartje f
LEES MEER

TELEFOONTJE UIT HET BUITENLAND I

Door Timon School Op Wielen
In 2008 ben ik begonnen te schrijven met een gevangene in Amerika. We schreven regelmatig. Hij stuurde altijd grote dikke enveloppen en zijn handschrift was moeilijk te lezen. Maar toch kwam de correspondentie op gang en leerden we elkaar kennen. Ik vroeg niet naar zijn misdaad. Voor mij was dat afgedaan. Hij zou nooit meer vrij komen en zat daar, 23 uur per dag in een cel van 2 bij 3. Het leek mij heel bijzonder; het idee dat mijn brief 9000KM zou afleggen en door de tralies werd gestoken en werd gelezen. De eerste keer dat ik een brief kreeg, hield ik even in mijn handen. Ik zag twee scheef geplakte postzegels in de rechterbovenhoek, een stempel van Los Angeles en mijn naam en adres.  Linksboven zijn naam en adres en dat akelige woord 'deathrow'. We schreven tot eind 2021 en toen vertrokken we in de camper. We lieten hem dat weten en ik dacht hem onderweg e-mails te sturen. Die werden destijds door de gevangenis geprint en aan hem gegeven. Maar, helaas verdween die mogelijkhe
LEES MEER