SOWBLOGS

In 2008 ben ik begonnen te schrijven met een gevangene in Amerika. We schreven regelmatig. Hij stuurde altijd grote dikke enveloppen en zijn handschrift was moeilijk te lezen. Maar toch kwam de correspondentie op gang en leerden we elkaar kennen. Ik vroeg niet naar zijn misdaad. Voor mij was dat afgedaan. Hij zou nooit meer vrij komen en zat daar, 23 uur per dag in een cel van 2 bij 3. Het leek mij heel bijzonder; het idee dat mijn brief 9000KM zou afleggen en door de tralies werd gestoken en werd gelezen. De eerste keer dat ik een brief kreeg, hield ik even in mijn handen. Ik zag twee scheef geplakte postzegels in de rechterbovenhoek, een stempel van Los Angeles en mijn naam en adres.  Linksboven zijn naam en adres en dat akelige woord 'deathrow'. We schreven tot eind 2021 en toen vertrokken we in de camper. We lieten hem dat weten en ik dacht hem onderweg e-mails te sturen. Die werden destijds door de gevangenis geprint en aan hem gegeven. Maar, helaas verdween die mogelijkhe

Het is weer tijd voor de Kangoeroe wedstrijd. Dat is een wiskunde wedstrijd waar de kinderen elk jaar aan meedoen. `s avonds print ik wat oefenopgaven en Isaac en Aaron zitten in kleermakerszit op de grond en overpeinzen de 24 sommen. Óók Maartje mag dit jaar meedoen. Dat is lastig omdat Maartje 5 is en de sommen zijn eigenlijk voor kinderen vanaf groep 3. Maar, baat het niet, dan schaadt het niet. We gaan het gewoon proberen. Ze heeft er zin in. De volgende dag oefen ik met Maartje. Ze hoeft maar 12 sommen te maken. De eerste twee gaan goed, maar bij som 3 moet ze meerdere getallen optellen. Daar wringt de schoen. Het lukt niet. Bij som 4 moet ze een getal op een t-shirt in spiegelbeeld raden. Die heeft ze meteen goed! Bij som 5 moet ze letters kiezen. A B C D E. Ze kent die hoofdletters niet. Wel kent ze a b c d e. Ik leg de sommen weg en pak het goudbord. Dat is een bord met 20 losse blokjes en 8 latten van elk 10 blokjes. Samen 100. Dat weet Maartje. Nu ga ik sommen maken. Vier blo

 "als je deze kaart vol hebt, mag je een cadeautje uitzoeken". Aaron greep de kaart vast en observeerde de 100 vakjes. Hij las de voorwaarden en keek naar enkele mogelijke cadeautjes die ik op de spaarkaart had geprint. "Op de spaarkaart zal mama elke dag een aantal stempels drukken. Als je goed je best hebt gedaan op school, dan krijg je een stempel. Maar ook als je klusjes doet in- en om het huis". Aaron telt de vakjes.. "één, twee, drie". Ik zeg; 'Aaron, er zijn zeven vakjes horizontaal en zeven vakjes verticaal. Zeven keer zeven is?" "49" zegt hij na enkele seconden.  "..en op de achterkant vind je nog eens 51 vakjes" Hij draait z`n blaadje snel op. En kijkt naar de vakjes en wat daarnaast staat afgebeeld. "Een pop? Die ga ik niet kiezen! Dat is voor meisjes!" - "ja.." zeg ik, "..Maartje mag ook meedoen en die kan dan een pop kiezen." 'Logisch' denkt Aaron. Dan zie ik hem heel intensief