ACCU LEEG

De sneeuw is gesmolten. Er was nog één strookje ijs die de kinderen koesterden. Maar na enkele dagen was ook dát weg. Alles gras.

Een dag later begon het weer te sneeuwen. Grote witte vlokken.  De eerste lichting bleef niet liggen, maar daarna wel. Alles wit.

De volgende ochtend scheen het zonnetje door het raam op onze rechterwang, terwijl onze linker nog op het kussen lag. Na de koffie liepen we naar buiten. Het rook naar lente. Alles groen.

Na twee dagen ging het weer sneeuwen. Je merkte dat zelfs de vossen, ganzen en kraanvogels klaagden dat het nu maar eens afgelopen moest zijn! Alles wit. Wederom de volgende dag alles groen. Toen bleef het groen.

We zaten zelfs in onze t-shirts buiten. Zweden! Maart! Toen keken we naar onze prachtige camper die prachtig ingepakt op ons stond te wachten. De hele winter had er een dikke laag sneeuw op- en tegenaan gelegen. De sneeuw was een isolatiedeken. Nu was het nog steeds wit, vanwege het grote witte vijftig vierkante meter zeil wat wij er omheen hadden gebonden.

Op een morgen, trokken we het zeil in één ruk van de camper af. Net zoals onze kinderen hun cadeautjes uitpakken. In tegenstelling tot de gesmolten sneeuw, bleef het wit onder het wit. De camper straalde in de zon. Hij leek te fluisteren; "ik wil rijden, rijden."

We keken op het display. De huishoudaccu was maar liefst 20% vol! We sloten alles aan en zelfs de zonnepanelen gaven al 80 Watt opbrengst. Ik klom op het dak en veegde de panelen, die met stof waren bedekt, schoon.
De volgende dag was de accu vol. Maar, de accu van de auto was helemaal leeg!

Ik dacht nog wel dat de accu, via de huishoudaccu wel wat prik zou krijgen en we lieten de camper een dagje aan de lader. Helaas. Ook de volgende dag was het helemaal leeg. Op de display stond '2V.'

Enkele mensen zeiden dat die accu er eigenlijk uit had gemoeten. Het had tenslotte wekenlang min 20 gevroren en het is zelfs even min 30 geweest. De accu zal wel stuk zijn.

Ik weet niets van accu`s, maar ik dacht; als de accu een signaal geeft, zal deze wel werken en moet het alleen worden opgeladen. Toen bedacht ik dat we gratis pechhulp hebben. We belden vandaag de pechhulp en `s avonds kwam er al een grote wagen het terrein op rijden.

Het was heel indrukwekkend, zo in het duister. Aaron stond er bij en keek naar die grote trailer. "gaat daar straks de camper op?"  "Ik hoop het niet" antwoordde ik. De Zweed sprak dertien en een half woorden engels en vroeg ons de motorkap open te doen. Hij sloot alles aan, draaide de sleutel om en jawel! De motor startte. Hij wilde geen koffie en stapte weer in z`n trailer.

Agnes zei nog; "da`s makkelijk werken zo." Hij keerde en... "NEE!!! STOP!"  reed bijna een deuk in onze voorkant. Het scheelde maar 20cm!!

Toen we weer in het donker naast onze camper stonden, waren we dankbaar en blij. We lieten de motor nog een half uur draaien en liepen terug naar huis. Thuis dankten we de Heere. De camper heeft lang stilgestaan en is helemaal weer startklaar. Letterlijk!