SOWBLOGS

Successen worden altijd gedeeld, maar aan elk succes ligt een periode van diepe ellende, beproeving, sleur, eenzaamheid en zelfs wanhoop ten grondslag. Juist door die processen heb je mensen nodig, maar dan zijn ze er meestal niet. Welk mens is waardig genoeg om je mineur-humeur mee te delen? De meeste mensen willen slechts majeur in vierkwartsmaat. De lach is makkelijk delen, maar de tranen zijn voor de wangen. Het is beter te gaan in het huis van rouw dan te gaan in het huis des feest vreugde. Prediker 7:2  In deze momenten, waarin het hart wordt heen en weer geslingerd, leer ik Jezus kennen. Jezus, die als mens is verzocht zoals wij. Door momenten van beproeving word ik gelouterd en kennelijk is dat nodig. De mooiste antwoorden van de Heere zijn onbeantwoorde vragen. Het zijn antwoorden aan de ziel, niet aan het verstand. Antwoorden die ons aardse zekerheden doen loslaten. Als we een ballon, gevuld met onbeantwoorde 'waarom-vragen' ten hemel oplaten, is dat het mooiste offer

Het peuterbrein werkt als lekke waterleiding. Een gedachte moet er uit, kostte wat kost! Papa : "Jona, heb jij aan de schaar gezeten?" Jona : "Papa, mag ik een snoeppie?' Papa : "Dat vraag ik niet. Ik heb `t over de schaar." Jona : "Nah" .. "Mag ik een snoeppie?" Papa : "We hebben `t nu niet over snoeppies, we hebben `t over de schaar.                    Heb jij die gepakt?" Jona : "Nee, Aaron" Papa : "Aaron is buiten aan `t spelen" Jona : "Mag ik een snoeppie?" Papa : "Heb jij die schaar gepakt?" Jona : "Ja" Papa : "Die schaar mag je niet zomaar pakken." Jona : "Ja, mama" Papa : "Ja, papa!" Jona : "Ja, papa, mag ik een snoeppie?" Papa : "En nu ligt er allemaal papier op de grond" Jona : "Nah" Papa : "Ga jij dat nu even opruimen?" Jona : "Mag ik dan een snoeppie?" Papa : "Nee, je krijgt geen sno

Ik nader het eind van mijn studie en ben allerlei zaken aan `t afronden. Op de opleiding vinden ze het fijn om ons studenten essays te laten schrijven. Een essay is natuurlijk een prachtige gelegenheid om informatie op te nemen. Bij één vak vroeg de leraar om tien essays te schrijven van elk minimaal 250 woorden. Hij liet mij bijvoorbeeld 5-10 pagina`s van een boek lezen en deze moest ik dan in eigen woorden samenvatten. Voor andere vakken moest ik een aantal lange essays schrijven. Soms van 750, soms van 1500 woorden. Deze essays moesten aan een lange lijst van eisen voldoen. Het schrijven van een essay vind ik erg leuk. Het is een prachtig proces. Eerst zet je wat zinnen op papier en voordat je het weet, heb je enkele paragrafen. De essays moeten beginnen met een duidelijk argument welke je vervolgens onderbouwt in de rest van de essay. De stijl is ook belangrijk. Het lettertype, de lettergrootte, de regelafstand zijn allemaal vastgelegd. Elke quote moet een voetnoot hebben, zelfs al

  "Mag ik een keurpaat, papa?"  Jona rent naar de computer. "Ja hoor, wat voor kleurplaat wil je?" Jona weet het al! "een schilpat met een rosse pante" - Papa klikt wat webpagina`s aan. "dat kan niet. Het is óf een schildpad, óf een Roze Panther." Jona reageert instantelijk: "een schilpat."  Papa toont er tien op het scherm. "ja, die! Die schilpat, gaat u die printe papa?" Papa sluit de printerkabel aan en knikt. Jona staat met beide handjes bij de printer. Hij kan niet wachten om het velletje met schilpat uit de printer te rukken. Met velletje rent hij naar de stoel. Een doosje wasco-krijtjes ligt op tafel. Hij kiest een kleur en begint te krassen. Binnen de lijntjes, soms over de lijntjes. Schild, pootjes, gras, water, alles donkergroen. Met zijn tong uit de mond krast hij het papier vol.  "klaar!" Binnen twee minuten toont hij me trots zijn groente schilpat. Helemaal volgekleurd? Ja.  Z`n best gedaan? Ja. Effectie

De wind kan geen keuze maken. Hij blaast allerlei richtingen op. Het water klotst tegen de steiger aan de rechterkant, dan klotst het aan de linkerkant.  Ook de lucht is een ratjetoe van kleuren. Wit, grijs, lichtblauw en de laatste kleuren van de zon die langzaam uit het zicht verdwijnt. Op de steiger staan twee groene laarzen. Mijn voeten staan daar in. Lekker warm. Nu nog wel. Ik gooi m`n hengel uit. Ik hoor mezelf denken:  "de koelkast is leeg en een grote vette vis zou welkom zijn." Ik heb beet, een stuk riet. Ik gooi opnieuw uit. Wéér blijft het haakje steken. Een waterplant. Ik zucht. Dan gooi ik nóg twintig keer uit, elke keer een paar graden naar rechts, in de hoop dat ik elke keer iets dichter bij mijn prooi terecht kom. Geen vis. Ik haal mijn hengel binnen, ga zitten op de rand van de steiger en gooi mezelf achterover. Ik bekijk de witte hemel boven mij, terwijl ik heerlijk lig. Ik voel een zacht briesje langs mijn wangen. Ik zou hier kunnen slapen. De lucht is lee

Papa houdt het hek open. Jona komt nét mijn zijn kop boven de kruiwagen uit als hij deze uit het hok haalt en op z`n schouders naar het paardenverblijf duwt. Hij heeft Isaac`s jas aan. De mouwen zijn twee duimlengtes te lang voor zijn kleine spek armpjes. Het eind van de mouwen is dubbelgevouwen onder de handgrepen van de kruiwagen. Over zijn hoofd een capuchon. Onder de jas een knie en daaronder een laars. Vier vijfde jas en één vijfde Jona. Hij krijgt de kruiwagen niet omhoog. Stopt. Trekt hem terug en blaast lucht onder zijn wangen die al rood zijn. Dan rent hij vooruit. Nu lukt het! Hij kijkt met brede glimlach naar zijn vader die met een brede glimlach antwoordt. Het hek gaat dicht. Jona pakt een schep en een kinderhark en rent naar de stapel paarden keutels. Dit paard produceert een halve kruiwagen aan stront per dag. De hele dag wrijven de onderste en de bovenste kiezen in cirkelvormige bewegingen over elkaar en malen, terwijl de paardenlippen nieuw droog hooi aanvoeren. Na de k

Isaac en Aaron hebben groep vijf in 3 maanden afgerond. Dat was ons doel. Nu zijn ze halverwege groep zes. Daar zijn ze in januari mee begonnen. We hopen daar eind mei mee klaar te zijn. Op een avond begon het me te dagen dat ze volgend jaar wel eens klaar met de basisschool zouden kunnen zijn. In december klaar met groep zeven en in mei volgend jaar met groep acht. Maar wat dan?! Aaron is dan 9 en Isaac 10. In de afgelopen jaren hebben we het er wel eens over gehad. We bespraken drie opties: 1. Een Engelstalige christelijke methode waarmee je basisschool en voortgezet onderwijs kon doen. De voordelen zijn dat je dan klaar bent voor een eventuele vervolgopleiding daarna. Maar helaas drukken de nadelen zwaar: het is duur, Engelstalig en schriftelijk. 2. Een soort tussenjaar. Een groep 9 waarin we basisschool materiaal herhalen, verdiepen en tegelijk wat materiaal van het voortgezet onderwijs integreren. 3. Een complete HAVO/VWO methode aanschaffen en deze langzaam proberen in te weven t

 DE LENTE Het steeltje komt uit de grond, Als een groen stipje in de aarde, Ik voel de zon op mijn mond, Die ik voor haar bewaarde. De bladeren groeien aan de bomen, Het word een mooie lentedag, Ik hoor de lente alweer komen, Ik hoor haar mooie lentelach. Zij stuurt steeds een mooie brief, Van hoe mooi zij was, De zon was een hartendief, Ze straalde in een waterplas. Ze schitterde als een diamant, Ze maakte ons zo blij, Ze schitterde op het schelpenstrand, Ze gaf haar cadeau alleen aan mij.   Aaron Teljeur* * Het gedicht is zelf bedacht, geschreven en getypt.

  gedicht lente wat hoor ik wat hoor ik de lente in mijn oren. duizend geluiden die ik wel moet horen . ik draag geen sjaal het word weer wakker allemaal. het meer zit naar mij te turen dus zal de lente lang duren bloemen zie ik alweer opgroeien die straks gaan bloeien de winter was heel lang en duister. met af en toe gefluister de lente is leuk en ik lig in een deuk wespen en bijen al zoemend in rijen de zon is een schat het meer wordt een bad ik hoor vogels fluiten door de ruiten ik zie de blauwe lucht door het plafond ik kijk door de muur naar het groen gazon zelfs als ik in slaap val zie ik de lente overal isaac teljeur* * het gedicht is helemaal zelf bedacht, geschreven en getypt.                                                                                                                                                                                                                                                           

De sneeuw is gesmolten. Er was nog één strookje ijs die de kinderen koesterden. Maar na enkele dagen was ook dát weg. Alles gras. Een dag later begon het weer te sneeuwen. Grote witte vlokken.  De eerste lichting bleef niet liggen, maar daarna wel. Alles wit. De volgende ochtend scheen het zonnetje door het raam op onze rechterwang, terwijl onze linker nog op het kussen lag. Na de koffie liepen we naar buiten. Het rook naar lente. Alles groen. Na twee dagen ging het weer sneeuwen. Je merkte dat zelfs de vossen, ganzen en kraanvogels klaagden dat het nu maar eens afgelopen moest zijn! Alles wit. Wederom de volgende dag alles groen. Toen bleef het groen. We zaten zelfs in onze t-shirts buiten. Zweden! Maart! Toen keken we naar onze prachtige camper die prachtig ingepakt op ons stond te wachten. De hele winter had er een dikke laag sneeuw op- en tegenaan gelegen. De sneeuw was een isolatiedeken. Nu was het nog steeds wit, vanwege het grote witte vijftig vierkante meter zeil wat wij er omh