SOWBLOGS

  Een blog van Aaron   we staan op een mooie camperplaats.    we moesten school doen.    dat was leuk .    een halve dag.   en daarna stikkers plakken.  de kippen lopen   om de camper heen we  vonden ze lieve  kippen maar ze kregen  soms wel een tik  ov nee  een trap      en elke dag kijk ik in      het  kippenhok  of daar  al eieren  liggen    en  ja daar lagen ze.      en een doosje  zoeken  7 snoepjes zaten  erin.      12 kippen en een haan die haan doet  niks   maar  die kippen      die maken mooie  eieren          maar we  hadden van de eigenaar  een doosje caakjes  er zaten 6%  caakjes  in   dat was lekker ! maar ook aardig. Vijf sterren krijgen ze & dat is nog maar net wat ze ...

  We staan nu op een groot grasveld met allerlei steentjes, stokjes, blaadjes en beestjes. Isaac en Aaron vermaken zich prima. Als we geen school zouden hebben, dan zouden ze de hele dag kunnen spelen. Van een afstandje observeer ik ze. "Kom Isaac, kijk een rups op een steen"  - Isaac legt de rups op een stuk hout, Aaron loopt er mee naar een andere camperaar en roept; "kijk een rups!"  Nog voordat de camperaar antwoord; "hè wat?" loopt hij alweer terug. De rups valt op de grond, er wordt een brug gebouwd voor de rups en plots kruipt hij weer over de steen. De kinderen lachen en gieren.   Dan lopen er óók nog twaalf kippen en een haan over dit terrein. Isaac en Aaron stonden `s ochtends op en liepen naar het hok. "ja, een ei!" ze brengen het naar de eigenaresse die in het Spaans antwoord. Ze ziet dat ze geen idee hebben wat ze zegt, dus lacht ze maar wat en zegt; "gracias!" - Isaac en Aaron rennen naar mij en zeggen; "papa, ze zei ...

  Stonden we in Cervera del Maestre nog op een plaats waar stilte geen uitzondering, maar regel was. Dat is nu wel anders. Stilte is hier duurder dan goud. Althans, vandaag.   Vandaag gaat de radio aan in de tuin naast onze camperplaats en in deze bergrijke omgeving slaan de radiodeuntjes als een tang op een varken. Muziek is ook niet meer wat het geweest is. Alles wat uit een écht instrument komt wordt heden ten dage door een digitale wals in een muziekstudio geperst en rondgedraaid totdat je een soort  suikerspin van klanken krijgt, wat zoet smaakt, maar in wezen niets is.  De eigenaar had de radio luid aan terwijl hij met koptelefoon op honderd meter afstand het gras aan het maaien was.  Wij snapten dit niet. Je neemt toch aan dat men muziek speelt dat past bij de schoonheid om je heen. Als je in Nederland op beton, blik en grijze kunststof kozijnen kijkt, dan snap je dat de mensen steenkoude, blikkerige, plastic deuntjes draaien. Maar hier, tegen een decor v...

  Wonder boven wonder kon ik onze website 'klasopzolder.nl' weer online zetten. Terwijl we aan het reizen waren ontving ik een e-mail dat de website zou worden geüpdate en toen ik daarna keek was deze niet meer toegankelijk. We baalden enorm, want dit was toch een enorm archief aan foto`s, video`s en leuke herinneringen aan een schooltijd op zolder. Een maand terug besloten we hulp in te roepen van een professionele webbouwer die de website tegen een kleine vergoeding weer tevoorschijn kon toveren. Vanavond, toen ik hem de inloggegevens wilde sturen, kreeg ik een ingeving. Een paar klikken en.. voila! De website is weer in de lucht! Meteen gedownload en backups gemaakt zodat wij en de kinderen af en toe heerlijk kunnen teruglezen. De website is tot vandaag overigens 45000 keer bezocht. Niet te bevatten; zo`n aantal.   Toen we het huis kochten in 2009 viel het op hoe groot de zolder was. We hadden geen kinderen en ons werd verteld dat we ook geen kinderen konden krijgen, dus we...

   "Kom op Bella!" met hond loop ik de camper uit langs de promenade van Cervera del Maestre.  Links- en rechts van ons staan campers. Allemaal hebben ze de deuren, luiken, schotten, vensters, horren en isolatieschermen dicht. Door zeer kleine kiertjes zie ik bij allen het licht flikkeren.  Buiten is het pikdonker. Alleen aan de rand van de parkeerplaats staat een grote lantaarnpaal.  Tevens is de enorme ruïne bovenop de berg verlicht door middel van spots die op de bergwand zijn gemonteerd. Het dorp slaapt.   Tijdens het wandelen voel ik mijn trommelvliezen. Alsof je door een tunnel- of op grote hoogte rijdt. Er is een bepaalde druk. Het is hier niet persé erg hoog, dus het moet wat anders wezen. Ik loop langs een hek en weet- van de ochtendwandeling- dat er aan de andere kant van dat hek een diep dal licht. Een vergezicht waarbij je kilometers olijf- en amandelbomen ziet. Met daarachter een decor van bergen die achter elkaar een indrukwekkend reliëf vorme...

  We zijn neergestreken in Cambrils. Een heerlijke kustplaats vlakbij het o zo bekende Salou, in de regio Tarragona.  De eerste camperplaats is meteen een zeer avontuurlijke. We rijden over een steil landweggetje en moeten dan links af slaan. Met twijfel en tegenzin volgen we de navigatie. 800 meter over een onverharde weg naast een drooggevallen rivier. Moeten we dit écht doen- of rechtsomkeert maken? Tsja, we zeggen dat we het avontuur zoeken en terugrijden met aanhanger is sowieso geen optie.   We rijden stapvoets. Alles trilt en schudt. Links en rechts zien we grote cactussen. Een spanjaard op een crossbrommer passeert ons. Een grote stofwolk laat hij achter zich. De weg- voor zover je dit een weg kunt noemen- wordt smaller en splitst zich op. We houden rechts aan. De weg wordt smaller, maar de cactussen lijken groter te worden. Dan zien we een hek en we zijn er.  Ik stap uit, op zoek naar een voordeur. Die is nergens te bekennen.  Moeten we dit écht doen- o...

  Aan een doorgaande weg, steil naar boven, zien we ineens een bordje dat leest; "aire de camping car". Agnes geeft een ruk aan het stuur en rijdt nét zo steil naar beneden een binnenplaats op. Er staan twee campers. Één is bijna kapot, de ander is bijna heel. We zetten onze camper met aanhanger dwars over drie parkeerplaatsen naast een uitgedroogde sloot. De binnenplaats lijkt nét geasfalteerd en ziet er keurig uit. De lucht is blauw. Aaron en ik gaan op onderzoek uit.   We vinden een toilettenblok. Aan één zijde drie urinoirs naast elkaar, aan de andere zijde één toiletpot. Da`s tevens de plaats waar we onze toiletcassette kunnen legen.  De toiletten zijn waarschijnlijk nét gepoetst aangezien het buiten nog wat vochtig was van de regen. Achterin de binnenplaats staan picknicktafels en een antiek fonteintje met kraan waar je gratis drinkwater kunt tappen. Ieder terrein onderwerp ik aan drie stadia van onderzoek. Eerst kijk ik in het rond, dan loop ik in het rond en vervo...

  Na het voorval met het natte gras bleven wij díe nacht veiligheidshalve op het grind staan. Wij veronderstelden dat wij, de volgende morgen, in het vierhonderd zielen tellend dorp hét gesprek van de dag zouden zijn.   Oudjaarsavond genaakte en wij hadden ruimschoots boodschappen gedaan om de komende drie dagen uit te zingen. We waren in de supermarkt naarstig op zoek geweest naar elke vorm van vuurwerk voor de kinderen. Sterretjes of.. wat dan ook. Helaas konden we niets vinden. Wat we wél aantroffen was een doos met een lichtkabel. We besloten, voor oudjaarsavond, de luifel uit te draaien en dan die lichtjes op te hangen. Dan had het tóch iets feestelijks.  Op oudjaarsdag had ik een onbestemd gevoel. We zouden er weliswaar een gezellige avond van maken, maar het was tóch vreemd; oudjaarsavond op een onbekende plaats, alleen. Óók daar voorzag de Heere in. De beheerder, nader te noemen; Jean Claude van onze camperplaats kwam aangelopen en zei iets in het frans. Zowel Agn...

  Een parkeerterrein naast een apotheek. Nee, wat meer dan een apotheek; een heus gezondheids- centrum. En daar worden goede zaken gedaan. Het parkeerterrein was verlaten toen wij er zaterdag, laat in de middag, arriveerden. Nu, op maandagmorgen staat het helemaal vol. Ze staan zelfs naast de camper.  Alsof ze willen zeggen; "ik vind dat je hier niet mag staan, dus zet ik je klem" Is dit allemaal negatief gedacht?  Nou, we hadden in Alkmaar een soortgelijke situatie. Agnes moest snel naar de mondhygiëniste. Ze zette de camper eveneens op een leeg parkeerterrein. Toen ze terugkwam, waren haar tanden vrij van tandplak, maar 'plakten' er allerlei auto`s aan ons vast. Zelfs een touringcar ging vlak voor ons staan. We konden niet wegrijden. Ik wilde de buschauffeur vragen wanneer hij ongeveer (wij hebben geen haast) dacht weg te rijden. Maar nog voordat ik die vraag had gesteld, zei hij; "je het je kemper lekker neergezet, daar mag je helemaal niet staan...

  We rijden langs onverlichte wegen. Steil omhoog, steil omlaag. Door het donker.  Opeens zie ik iets bekends en staan we voor onze camperplaats.  In het dorpje is het stil. Enkele lichtjes her en der.  Ik til het hek omhoog en Agnes rijdt de binnenplaats op.  Voor uw beeldvorming; de binnenplaats telt twee muren en twee hekken.  Het is nagenoeg vierkant. In het midden staat een kale boom.  Daaromheen een cirkel met gras. Nat gras.  Daaromheen een grindpad. Eveneens nat.  Daaromheen wederom nat gras.    Als Agnes ergens rijdt waar wij minder dan drie meter om de camper heen hebben,  stap ik even uit. Ik sta dan letterlijk aan de zijlijn.  Ik kijk, ik zwaai, ik roep, ik ren en geef mijn adviezen door. Zo ook hier.  We wilden vermijden dat Agnes de takken van de kale boom zou raken.  Dus nam ze de bocht vrij ruim. Ze reed aan de buitenrand van het pad.  Toen kwam er één wiel in het gras en toen was het klaar. ...

  Flinke rukwinden. De camper schut. Fris buiten. Warm binnen. Kinderen slapen. Wij wakker. Christoph borstvoeding.  Ik appelcider. Twee woorden.   We staan aan de rand van een écht frans plaatsje; Le Crotoy. Waarom dat een écht frans plaatsje is én hoe ik er bij kom dit als écht frans plaatsje te beschrijven, terwijl ik nog nooit eerder in Frankrijk ben geweest, vertel ik zó.   Toen we aan kwamen rijden, reed Agnes de camper direct de boulevard op. We keken om ons heen. Échte fransen keken ons ietwat vreemd aan. Toen zagen verderop een hele rij campers. Daar moesten we dus heen. Bij een camperlocatie staat niet dikwijls het huisnummer. We zijn dan genoodzaakt het midden van de weg te kiezen. Zo ook in België. Alleen, die weg daar was 10KM lang. Hier in Le Crotoy was het slechts een paar honderd meter. Dus onze standplaats vonden we snel.   - Leuk om te zien; een hele rij campers met de neuzen dezelfde kant op. Gericht op een geul met daarachter een klein havent...

  Op dit moment is het 12 graden in de camper. De motor draait stationair en daarmee hebben we 500 Watt opbrengst. Hiermee laden we de camper-accu, de laptop-accu en de powerbank op. Stroom is een punt van aandacht, zeker op deze plaats. We hebben twee en een halve maand aan een doorgaande weg gestaan. Dán hier, dan daar maar altijd dezelfde weg.  Dat was een hele beproeving omdat we geen water, afvoer en elektra tot onze beschikking hadden. We konden niet wassen en strijken, we konden niet douchen en we moesten er steeds op letten dat de camper-accu niet tot een nulpunt zou dalen.   Gelukkig wonen onze ouders vlakbij en liepen we zestig keer met een 20 liter jerrycan heen en weer. We konden daar onze toiletcassette legen, douchen, wassen, koffie drinken en soms stroom tappen. Maar je gaat natuurlijk niet constant met een camper, in een woonwijk, voor een huis staan. We voelden de hete adem van buurtbewoners in onze nek. Gelukkig kwamen er geen klachten. Die...